Κι όμως δεν τα έχουμε δει όλα ακόμη...

Κι όμως δεν τα έχουμε δει όλα ακόμη...

Ημερήσιος Κήρυκας Πατρών: Οι εργαζόμενοι απολύονται, η εφημερίδα εκδίδεται

23 Ιουλίου 2011: η πρώτη δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ημερήσιος Κήρυξ» απολύεται προειδοποιημένα, παστρικά και «αναίμακτα». Η αποζημίωση –που έτσι κι αλλιώς λόγω της προειδοποίησης έχει πέσει στο μισό– αναμένεται, όπως και τα οφειλόμενα δεδουλευμένα δύο μηνών…
Από τις 15 Ιουνίου 2011 οι επτά εργαζόμενοι του Κήρυκα είχαν λάβει και επισήμως το έγγραφο της προειδοποιημένης απόλυσής τους: δύο δημοσιογράφοι, ένας αθλητικός συντάκτης, τρεις τεχνικοί, μία υπάλληλος γραφείου.
Οι φήμες ότι ο Κήρυκας επρόκειτο να κλείσει, ακολουθώντας την τύχη της πλειοψηφίας των εφημερίδων της Πάτρας, υπήρχαν εδώ και καιρό. Εξάλλου, ένα χρόνο πριν (21/6/2010) η εφημερίδα ανέστειλε την έκδοση του δευτεριάτικου φύλλου της, του «Εθνικού Κήρυκα», με τη διεύθυνση να ειδοποιεί τους εργαζόμενους τηλεφωνικά την προηγουμένη το απόγευμα. Οι αντιδράσεις, τότε, χλιαρές.
Το μεν ΔΣ της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων είχε ανακοινώσει ότι «προτίθεται άμεσα να λάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της ανατροπής του δυσμενούς κλίματος, θεωρώντας πως η τοπική κοινωνία δεν πρέπει να χάσει την έκφρασή της» (από την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΠΗΝ 21/6/2010).
Οι δε εργαζόμενοι –που στην πλειοψηφία τους εργάζονταν και στο ημερήσιο φύλλο– θεώρησαν, προφανώς, ότι υπάρχουν και χειρότερα –όντως υπάρχουν– και «προσαρμόστηκαν» στη νέα πραγματικότητα. Έτσι κι αλλιώς, είναι γεγονός ότι δεν μπορείς να βασιστείς σε «πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της ανατροπής του δυσμενούς κλίματος», όταν γύρω σου διαλύεται το σύμπαν.
Και τα χειρότερα ήρθαν, ένα χρόνο μετά.
Οι εργαζόμενοι του Κήρυκα λαμβάνουν τις προειδοποιημένες καταγγελίες σύμβασής τους, σύμφωνα με τις οποίες απολύονται σταδιακά από τις 23 Ιουλίου 2011 έως και τα τέλη του χρόνου. Οι αποζημιώσεις μετατρέπονται σε «ψίχουλα», καθώς, ελέω νέου νόμου, αντιστοιχούν στο μισό ποσό των χρημάτων λόγω προειδοποίησης. Τα οφειλόμενα δεδουλευμένα δύο μηνών –χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα αυξηθούν για όσους η απόλυση έπεται– παραμένουν ζητούμενα.
Το καλύτερο; Οι υπό απόλυση εργαζόμενοι υποχρεώνονται να εκδίδουν την εφημερίδα έως ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα, τον ερχόμενο Δεκέμβριο – ο τελευταίος εργαζόμενος που απολύεται είναι τεχνικός, με προϋπηρεσία 30 χρόνων.
Έτσι, μετρώντας ήδη μείον μία δημοσιογράφο (από τους τρεις συντάκτες, συνολικά), η έκδοση συνεχίζεται σήμερα κανονικά (με λιγότερες σελίδες), όπως και ο εφιάλτης των εργαζομένων στα ΜΜΕ της Πάτρας. Ο 12σέλιδος, πλέον, Ημερήσιος Κήρυξ συνεχίζει να αναρτάται στα περίπτερα, να έχει διαφήμιση, να εισπράττει. Και θα συνεχίσει να αναρτάται στα περίπτερα, να έχει διαφήμιση, να εισπράττει, ακόμη και όταν απολυθεί και η δεύτερη δημοσιογράφος τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, και δύο τεχνικοί στη συνέχεια…
Άλλη μια ιστορική εφημερίδα της Πάτρας κατεβάζει ρολά, γράφοντας ιστορία στις εργασιακές σχέσεις(;) στον Τύπο, εφαρμόζοντας ένα υβριδικό μοντέλο λειτουργίας.
Επόμενη απόλυση, τον Σεπτέμβρη.
Μέχρι τότε, καλό καλοκαίρι!

ΥΓ: Ρε συνάδελφοι του ΔΣ της ΕΣΗΕΠΗΝ, καλά με τις πρωτοβουλίες που θα παίρνατε, αλλά ούτε μια ανακοίνωση για το γεγονός; Ούτε μια αναφορά ότι στην Πάτρα εκδίδονται εφημερίδες χωρίς δημοσιογράφους; Ούτε μια αναφορά για τα «απίστευτα κι όμως αληθινά» που συμβαίνουν;
Όχι τίποτα άλλο, τουλάχιστον οι συνάδελφοι να έχουν ένα αναμνηστικό ότι «έφαγαν» κάποια χρόνια της ζωής τους δουλεύοντας στον Τύπο.
Posted by ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ at 08:19